Zobacz większe WPS040634
Nowy produkt
„Przebudzenie” to kolejny tom wierszy ważnych i potrzebnych. To głos człowieka zniewolonego – w tradycji, stereotypach, ale też rzeczywistym więzieniu; zniewolonego ludzką agresją, nienawiścią, strachem itd. Co ciekawe, poza głosem jednostki, poetka wypowiada się także w imieniu zbiorowości – mniejszości różnego rodzaju, społeczeństw biednych itp.
| Autor | Eliza Segiet |
| ISBN | 978-83-8119-864-6 |
| Wydawnictwo | Psychoskok |
| Rok wydania | 2021 |
| Oprawa | Miękka |
| Liczba stron | 84 |
| Waga w gramach | 100 |
| Wysyłamy w: | 48h - 72h + czas dostawy |
„Przebudzenie” to kolejny tom wierszy ważnych i potrzebnych. To głos człowieka zniewolonego – w tradycji, stereotypach, ale też rzeczywistym więzieniu; zniewolonego ludzką agresją, nienawiścią, strachem itd. Co ciekawe, poza głosem jednostki, poetka wypowiada się także w imieniu zbiorowości – mniejszości różnego rodzaju, społeczeństw biednych itp.
Poprzez poezję Eliza Segiet usiłuje zrozumieć mechanizmy rządzące światem. Bada istotę zła, bada jego źródło, ale przede wszystkim szuka metod, jakimi można je pokonać. Nieodmiennie w tych wierszach wybrzmiewa prawo człowieka do wolności, do spokoju i do życia w ogóle. Autorka zwraca się od ogółu do szczegółu – od ludzkości w sensie globalnym do pojedynczego człowieka, np. zamkniętego w więzieniu swojej choroby. Ważny w twórczości poetki jest motyw czasu, który i tu jest dostrzegalny.
Tym razem jednak Eliza Segiet zwraca uwagę nie tylko na życie zmierzające ku śmierci, lecz i na to, co nastąpi, gdy przyjdzie kres. Z kategorią czasu łączy kwestię pamięci. I tu skupia się na wielkich dziełach artystycznych, przypominającym i o ich twórcach, a także i o istotnych zagadnieniach, które przecież często symbolizują. Historia wykuta w skałach, odmalowana na muralach i płótnach, widoczna w instalacjach z elementów natury itp.
Poprzez poezję Eliza Segiet usiłuje zrozumieć mechanizmy rządzące światem. Bada istotę zła, bada jego źródło, ale przede wszystkim szuka metod, jakimi można je pokonać. Nieodmiennie w tych wierszach wybrzmiewa prawo człowieka do wolności, do spokoju i do życia w ogóle. Autorka zwraca się od ogółu do szczegółu – od ludzkości w sensie globalnym do pojedynczego człowieka, np. zamkniętego w więzieniu swojej choroby. Ważny w twórczości poetki jest motyw czasu, który i tu jest dostrzegalny.
Tym razem jednak Eliza Segiet zwraca uwagę nie tylko na życie zmierzające ku śmierci, lecz i na to, co nastąpi, gdy przyjdzie kres. Z kategorią czasu łączy kwestię pamięci. I tu skupia się na wielkich dziełach artystycznych, przypominającym i o ich twórcach, a także i o istotnych zagadnieniach, które przecież często symbolizują. Historia wykuta w skałach, odmalowana na muralach i płótnach, widoczna w instalacjach z elementów natury itp.
Poezja przeciw otaczającemu nas złu
Eliza Segiet pokazuje nam, że wszechobecne zło może mieć bardzo różny charakter na przestrzeni dziejów. Upomina się jednak o przestrzeganie praw człowieka, wypowiadając się przeciw wojnie, prześladowaniom i rasizmowi. Zauważa, że świat się zmienia – niekoniecznie jednak zmierza w dobrym kierunku… Można by się obawiać, że niestety niektóre z tych zmian posiadają charakter trwały. Poetka apeluje więc o przebudzenie, opamiętanie się i chyba jednak o globalne przewartościowanie, byśmy stali się chociaż odrobinę lepsi względem siebie i innych w życiu codziennym.
https://mojaprzestrzenkultury.pl/archiwa/2914
W dobie rosnącej konkurencji w sektorze gastronomicznym, restauracje i kawiarnie zwracają coraz większą uwagę na każdy detal. Wystrój wnętrza jest jednym z elementów, który nie tylko wpływa na komfort klientów, ale też na postrzeganie marki. Jednym z trendów, który zdobywa na popularności są krzesła metalowe. Czy są one jednak funkcjonalnym i estetycznym wyborem?...
