Zobacz większe Trudno rozmawia się z milczeniem
WPS040594
Nowy produkt
Trudno rozmawia się z milczeniem to tytuł tomiku wierszy Aleksandry J. Starosteckiej. Tytuł ten intryguje, choć wydaje się być niezwykle wręcz logiczny. Trudno? A może jednak się nie da? Czy rozmowa nie wymaga zaangażowania obydwu stron, by nie być tylko monologiem wypowiadanym w przestrzeń?
| Autor | Aleksandra J. Starostecka |
| ISBN | 978-83-8119-724-3 |
| Wydawnictwo | Psychoskok |
| Rok wydania | 2020 |
| Oprawa | Miękka |
| Liczba stron | 45 |
| Wysyłamy w: | 48h - 72h + czas dostawy |
Trudno rozmawia się z milczeniem to tytuł tomiku wierszy Aleksandry J. Starosteckiej. Tytuł ten intryguje, choć wydaje się być niezwykle wręcz logiczny. Trudno? A może jednak się nie da? Czy rozmowa nie wymaga zaangażowania obydwu stron, by nie być tylko monologiem wypowiadanym w przestrzeń?
Poezja jest właśnie taką rozmową, trudną, bo przecież Czytelnik, który doświadcza wizji poety poprzez lekturę jego wierszy, nie czyni tego podczas aktu tworzenia, a dopiero wówczas, kiedy autor tę rozmowę z nim już w sumie zakończył…
Wiersze zaprezentowane w tym tomiku są różnorodne, ich tematyka oscyluje wokół przyrody, człowieka, miłości, ale i inne wątki się przewijają. Jednakże całość urzeka niezwykłym spokojem, którym przepełnione są utwory – niezależnie od tematyki, jaką podejmują. Autorka nie idealizuje życia, nie opisuje sielanki – wskazuje to, z czym się nie zgadza, ale czyni to w taki sposób, iż Czytelnik nie czuje, że narzucono mu jakąś postawę, a sam, spokojnie, może przeanalizować sytuację i dopiero wówczas jego emocje – nie te przejęte od podmiotu lirycznego – wysuną się na plan pierwszy. To swoiste poznawanie życia przez pryzmat poezji staje się tutaj niezwykłą wędrówką do swojego wnętrza, a wówczas nie jest to już rozmowa z milczeniem…
Niebanalna poetycka zaduma
Tomik "Trudno rozmawia się z milczeniem" to niebanalna poetycka zaduma nad współczesnym światem kogoś, kto doskonale wie, że "jutro jutrem będzie, nie może być dzisiaj". Z utworów pani Aleksandry wyziera wrażliwość, nastrojowość oraz słodko-gorzki koloryt życia. Podmiot liryczny zachwyca się otaczającą go przyrodą, delektuje się "nieuchwytną błogością nieskończoności", czyli miłością, ma jednak także świadomość tego, że "czas zawsze pozostanie niedomówieniem", a gdy człowiek otworzy oczy: "groźne kroczy zło". Piękno natury i szczere uczucia pomagają na szczęście radzić sobie z "lawiną", "fatum", ze "smutkiem". Ważne jest bowiem to, że "uśmiechają się tatrzańskie granie, trawa tańczy z fioletowym dzwonkiem, ze świerszczem dyskutują pszczoły". Człowiek ma jednak swoje ograniczenia: "ubezwłasnowolniona jestem sercem co nie myśli mądrze, duszą rozumną, ale pełną skarg". Mimo to może jednak starać się podążać za tym, co podpowiada mu serce i próbować "nie rozśmieszyć Boga".
"Trudno rozmawia się z milczeniem" to zbiór ciekawych, subtelnych, obrazowych i przystępnych w odbiorze wierszy, które zachęcają do tego, by wsłuchiwać się w to, co w nas i wokół nas, by lepiej rozumieć siebie. Nieodzowna jest do tego cisza, z którą, co prawda "trudno się rozmawia", ale co odważniejszy czytelnik może podjąć się tej próby, ponieważ, jak przypomina autorka w jednym ze swoich utworów, obecna jest w milczeniu "tajemnica światła".
cała recenzja na stronie: http://dlalejdis.pl/artykuly/trudno-rozmawia-sie-z-milczeniem-recenzja
Refleksyjny, piękny tomik
Wiersze zgromadzone w niniejszym tomiku pozostawiają Czytelnikowi ogromne pole do rozmyślań, do analizowania, przeżywania – donikąd się nie spieszą, nie gonią, nikogo nie ganią, nie ma w nich tonu oskarżycielskiego – spokój i cisza są tłem przedstawienia sytuacji, obrazów, uczuć. Nie oznacza to jednak, że mamy tu do czynienia z sielskim obrazkiem życia, roztkliwiającą utopią – wręcz przeciwnie – w tej prostocie, ciszy i spokoju przemycono całą gamę emocji, informacji, spostrzeżeń, które wywołują lawinę uczuć i potok myśli u Czytelnika.
Poezja pełna empatii
„Trudno rozmawia się z milczeniem” to poezja pełna empatii i czułości. Aleksandra J. Starostecka doskonale rozumie swój podmiot, zapewne przekazała mu wiele swoich myśli oraz uczuć. I choć „ja” liryczne dręczy smutek, poczucie nicości, zagubienie to jednak nie poddaje się tym stanom, szuka pocieszenia w pisaniu (choć to raczej poezja przychodzi do niej), w cudzie przyrody i dobrych wspomnieniach. Wszystkie wiersze to w zasadzie miniatury, ale poziom emocjonalności wykracza daleko poza ramy tej krótkiej formy.
https://dajprzeczytac.blogspot.com/2020/10/trudno-rozmawia-sie-z-milczeniem.html
Trudno rozmawia się z milczeniem
Dzisiaj przedstawię Wam tomik, w którym otrzymujemy zestaw interesujących, godnych uwagi wierszy. Jest to poezja umieszczona w klimacie spokoju i ciszy. Poezja osoby, której proste pragnienia są wyraziste, choć nieoczywiste i niewypowiadane jednoznacznie. W ciszy tworzy się obraz, gdzie od razu ustawiają się proste zdania, obraz pełen realnych i aktualnych sytuacji, domagających się w wierszu konfrontacji. To zwłaszcza przekaz ukazujący człowieka, jego postrzeganie świata i towarzyszące mu odczucia w różnych jego sferach życia, z podległym mu czasem. Czas jest tutaj „kruchy” i „pełen rozterek”. Ważne w tej poezji staje się bycie „tu” i „teraz” poprzez wyznanie – „jestem”. Interpretowany w wierszach świat, to „pogubione dziś”, „nieprzemyślane jutro”. Ale też cała gama uczuć. Naturalne piękno przyrody, w sposób niezwykle ciekawy, przenika się z miłością, przyciągają się pewne głosy i obrazy. W tych wierszach poczułam siebie, swoje uczucia i pragnienia. Sięgają w głąb naszych dusz. Bardzo spodobały mi się wszystkie i nie wiem, które są najlepsze. Cieszę się, że dostałam możliwość przeczytania ich i oderwania od rzeczywistości. Dają nam dużo przemyśleń związanych z życiem, czy samopoczuciem. Po przeczytaniu jednego wiersza musiałam się zatrzymać, aby pomyśleć i odszukać to o czym zostało napisane w moim życiu. Bardzo podoba mi się okładka oraz strony tej lektury. Całość uważam za świetne. Będę często wracać do nich i wspominać. Ocena 10/10.
godna uwagi
Interpretowany w wierszach świat, to „pogubione dziś”, „nieprzemyślane jutro”. Ale też cała gama uczuć. Naturalne piękno przyrody, w sposób niezwykle ciekawy, przenika się z miłością, przyciągają się pewne głosy i obrazy.
