Dogoterapia w pigułce

Terapia z wykorzystaniem psa w zarysie

Jako psycholog i przyszły logopeda z zaciekawieniem śledzę nowe formy terapii. Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Psychoskok miałam okazję zapoznać się z książką Marty Paszkiewicz, która stanowi świetne wprowadzenie do tematyki dogoterapii. Autorka od 12 lat naucza języków obcych, pracując z uczniami szkół podstawowych i gimnazjów. W swojej praktyce zawodowej z powodzeniem wykorzystuje elementy kynoterapii.

Zaletą książki jest jej przejrzystość. Autorka zadbała odpowiednie rozplanowanie prezentowanej treści, po kolei wprowadzając nowe zagadnienia. Marta Paszkiewicz w swojej książce posługuje się prostym językiem, co jest niekwestionowanym atutem tej pozycji. Już na wstępie mogłam dowiedzieć się czym dokładnie dogoterapia jest, poznać jej historię oraz współczesne zastosowanie.W dalszej części książki autorka pokrótce scharakteryzowała grupę docelowych odbiorców tej metody.

"Najważniejsze, aby pamiętać, że pies nie ocenia, nie wymaga, nie krytykuje. Pragnie on jedynie uczestniczyć w życiu człowieka i być obdarzany miłością oraz szacunkiem. (...)"

Nie zdawałam sobie sprawy w ilu sytuacjach korzystne jest wykorzystanie psa jako terapeuty. W trakcie lektury mogłam poznać dokładny cel dogoterapii i korzyści, jakie płyną z jej zastosowania. Marta Paszkiewicz zwięźle przedstawiła wskazania oraz przeciwwskazania do zastosowania kynoterapii. W książce autorka opisała ścieżkę kariery kynoterapeuty. Mnie osobiście najbardziej zainteresował podrozdział dotyczący wykorzystania dogoterapii w praktyce logopedycznej.

W mojej ocenie autorka wykonała kawał dobrej roboty oddając w ręce czytelnika świetnie skonstruowaną książkę. Wyszczególnione pozytywne rezultaty zastosowania metody kynoterapii były dla mnie nad wyraz zaskakujące. Dogoterapia w pigułce to cenne źródło teoretycznej wiedzy przydatnej dla pedagogów, terapeutów oraz osób zainteresowanych zagadnieniem rehabilitacji z wykorzystaniem psa. Polecam!

Polecam!

Przyznaję się bez bicia – obok tego, że jestem kompletnie sfiksowana na punkcie książek, że mogłabym je dniami i nocami wiecznie wąchać, miziać, macać, no i oczywiście, że czytać, mogę bez cienia wątpliwości postawić swoją miłość do zwierząt, a w szczególności do psów. Jeżeli kiedyś na ulicy byliście świadkami takiej oto sytuacji: że idzie niziutka blondyneczka i na widok słodkiego psiaka (a dla niej każdy psiak jest słodki) dostaje kompletnego szału i ogromnej radości, to z pewnością tą osóbką byłam ja. Tak, nie potrafię przejść obojętnie obok żadnego zwierzaka, zwłaszcza, kiedy ten biegnie w moją stronę i łasi się do moich nóg. Wtedy 30 minut wyjęte z życia właściciela! Nie dziwi więc chyba fakt, iż kiedy mam tylko okazję lubię zgłębiać tematy związane właśnie z psami i równie mocno miłuję się w czytaniu o nich. Między innymi dlatego sięgnęłam po Dogoterapię w pigułce. Nie od dziś raczej wiadomo, że psy mogą pomóc człowiekowi na wiele sposobów. Nie mam tu tylko na myśli tych, które pracują w służbach porządkowych, czyli odnajdują ludzi w gruzach, czy pod śniegiem, pracują w policji, odnajdując ładunki wybuchowe, czy też narkotyki. Mam także na myśli psy, dzięki którym, człowiek może powrócić do zdrowia, może nie w 100%, ale jednak do znacznie lepszego stanu niż miałoby to miejsce bez naszych czworonożnych pupili. Właśnie z tym dość trudnym i specyficznym tematem postanowiła zmierzyć się autorka tej króciutkiej książeczki. Marta Paszkiewicz z zawodu jest psychologiem zwierzęcym, należy także do Stowarzyszenia takich psychologów. Dodatkowo od 12 lat prowadzi zajęcia indywidualne z języka obcego dla dzieci szkół podstawowych i gimnazjalnych. To wszystko pokazuje, że zdecydowanie zna się ona na tym, o czym pisze.
„Psy widniejące na liście psów ras niebezpiecznych:
1. Amerykański pit bull terier
2. Dog argetyński
3. Buldog amerykański
4. Tosa inu
5. Rottweiler
6. Akbash dog
7. Owczarek kaukaski
8. Moskiewski stróżujący
9. Perro de Presa Canario
10. Anatolian karabash
11. Perro de Presa Mallorquin”


Choć króciutka (bo składa się jedynie z 73 stron) to zawiera naprawdę sporo wiedzy na temat dogoterapii. Może stąd dowiedzieć się m.in. jakie są klasy psa terapeutycznego i czym się one od siebie różnią, kim jest specjalista-kynoterapeuta, co może, a czego nie może robić, a także na czym konkretnie polega dogoterapia, kiedy mamy do czynienia z konkretnym schorzeniem u dziecka. Niektórzy mogą uważać, że to jest zwyczajnie męczenie zwierzęcia, ale ja uważam, że jeśli wszystko ma odpowiedni przebieg i zajęcia takie są w prawidłowy sposób przeprowadzane to jednak psu nic złego się nie dzieje. Książeczka ta może się wydawać być nawet pracą licencjacką czy też magisterską, bowiem ma podobny układ. Zawiera wiele ciekawych informacji, których nawet taki miłośnik czworonożnych przyjaciół jak ja mógł nie znać, ba, nawet mógł o nich nie słyszeć. Całość napisana jest zrozumiałym językiem, bez żadnych specjalistycznych pojęć czy wyrażeń, tak aby każdy w łatwy sposób mógł przyswoić przedstawioną tutaj wiedzę.


„Szkolenie specjalistyczne
(…) polega na ciągłym utrwalaniu wyuczonych komend i nawyków. Zwiększa się wtedy stopień trudności podczas wykonywania powierzonych psu zadań oraz dodaje nowe elementy do ćwiczeń. Należy zwiększać odległość psa od przewodnika. (...)”

Myślę, że każdy kto jest miłośnikiem psów, albo zwyczajnie interesuje go tematyka związana z dogoterapią powinien sięgnąć po tę pozycję. Pozna tutaj wiele ciekawych pojęć i pogłębi swoją dotychczasową wiedzę na ten temat. Ta książeczka rozwiewa wszelkie wątpliwości na temat tego, czy dogoterapia jest dobra tylko dla jednej ze stron w niej uczestniczących, czyli chorych dzieci. Polecam.

Pies terapeuta

Pamiętacie słowa piosenki śpiewanej przez Natalię Kukulską: Bo ona ma małego psa i jest dla niego duża? Psy, bo o nich będzie mowa w tej recenzji, od wieków żyją blisko ludzi, z ludźmi. Ale dopiero całkiem od niedawna wykorzystywane są jako terapeuci. I o tym jest książeczka Marty Paszkiewicz zatytułowana Dogoterapia w pigułce. Pies od zawsze był pomocnikiem oraz towarzyszem. (s. 16) Dogoterapia lub kynoterapia – tak nazywa się terapia z udziałem psa. Głównym jej celem jest poprawa zdrowia osoby chorej – zarówno dziecka, jak i dorosłego. Dostosowuje się ją do indywidualnych potrzeb i możliwości chorego. Dogoterapia jest wykorzystywana także do resocjalizacji. W końcu nie bez kozery mówi się, że pies to największy przyjaciel człowieka i chętny do pomagania na różne sposoby. Pies-terapeuta posiada trzy podstawowe cechy. Powinien być psem społecznym, przewidywalnym oraz istotą reprezentującą posłuszeństwo rozumne. (s. 34) Dwie pierwsze cechy wydają się być oczywiste, trzecia znacznie mniej. Bo psy są jak ludzie – mają różne charaktery, osobowości i różny poziom inteligencji. Byłam zdumiona, jakie cechy psa wpływają na to, że ludzie im bardziej ufają! Powiem tak, kocham psy, jestem psiarą, ale wbrew temu, co pisze autorka, małym psom nie do końca ufam z powodu doświadczeń życiowych. Jest też mowa o różnego rodzaju korzyściach płynących z kynoterapii. Dlatego też dobór psa odpowiedniego do terapii nie jest takim prostym zadaniem. Marta Paszkiewicz w swoim mini przewodniku w jasny i przejrzysty sposób opisuje cechy psa-terapeuty, jego wybór i szkolenie. Ważne informacje dotyczą celów terapii z udziałem zwierząt oraz korzyści, jakie przynosi dogoterapia. Autorka wymienia również rasy, które nie są wykorzystywane w dogoterapii z powodu niebezpieczeństwa. Nawet szkolenie psa nie jest w stanie zmienić jego genotypu. (s. 38) Stąd też mnogość psich ras i ich predyspozycji genetycznych wykorzystywana w różny sposób przez człowieka. W trzeciej części Dogoterapii w pigułce moja jest o praktycznych aspektach dogoterapii – w zależności od choroby, deficytów rozwojowych, różnych typów niepełnosprawności autorka wymienia odpowiednie ćwiczenia i pokrótce je opisuje. Szkoda tylko, że nie ma zdjęć. NIE WOLNO BIĆ PSA!!! (s. 42) To jest podstawowa zasada związana z nauką posłuszeństwa czworonoga, którą powtarzam za autorką. Lecz i kynoterapeuta – czy to wolontariusz, czy amator, czy specjalista – musi przestrzegać pewnych zasad zawartych w Kodeksie Kynoterapeutycznym. Kynoterapeuta utożsamia malarza, pies – pędzel, dziecko zaś obraz. Malarz chwyta pędzel i prowadzi go w różne strony, dysponuje nim według swego uznania w taki sposób, aby obraz wyglądał lepiej. (s. 72) Dogoterapia w pigułce to mini poradnik, mini podręcznik zawierający najważniejsze informacje na temat dogoterapii dla przyszłego kynoterapeuty. Terapia z udziałem psa cieszy się w naszym kraju coraz większym zainteresowaniem i popularnością. Informacje podane są w jasny i przystępny sposób, zaś najważniejsze z nich zostały wypunktowane. Zaproponowane ćwiczenia można w zabawie wykorzystać ze swoim pupilem, a osoby bardziej zainteresowane tematyką znajdą wiele propozycji w bibliografii. Pamiętajcie, samo przebywanie z psem wpływa na Wasze zdrowie!

Dogoterapia szansą dla wielu!

„Jest twoim przyjacielem, partnerem, obrońcą – twoim Psem. Jesteś jego życiem, miłością, przewodnikiem. Będzie Twój – wierny, oddany do ostatniego uderzenia serca” – tak o psie mówił kiedyś M.Siegal, a to niezwykłe oddanie zwierzęcia, często wykorzystywane jest również w pracy terapeutycznej. Zagadnienie dogoterapii, a właściwie szerzej – animaloterapii jest coraz częściej poruszane, coraz więcej też wyników badań przekonuje nas o pozytywnych jej skutkach. Dlatego też na rynku jest coraz większe zapotrzebowanie na specjalistów w tej dziedzinie, niestety tych wciąż jest zbyt mało.

Do popularyzacji tej formy pracy z pacjentami czy podopiecznymi przyczynić się może książka Marty Paszkiewicz, pt. „Dogoterapia w pigułce”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Psychoskok książka, jest cenną lekturą zarówno dla terapeutów, psychologów, oligofrenopedagogów, jak i wszystkich rodziców dzieci niepełnosprawnych bądź borykających się z innymi problemami natury psychicznej czy biologicznej. Autorka jest nauczycielką zajęć indywidualnych z języków obcych, od wielu lat pracuje z uczniami wykorzystując elementy kynoterapii (dogoterapii). Ponadto jest psychologiem zwierząt, ze szczególnym uwzględnieniem psów; należy też do Polskiego Stowarzyszenia Psychologów Zwierząt. Wszystko to czyni z niej prawdziwego eksperta, a teraz dzięki opublikowanej książce, i my możemy zapoznać się z podstawowymi założeniami dogoterapii, a także korzyściami, które ta forma pracy ze sobą niesie.

Autorka, w niewielkiej objętościowo książce, omawia podstawowe zagadnienia związane z animaloterapią, ze szczególnym uwzględnieniem dogoterapii. Wyjaśnia znaczenie terminu animaloterapia, tłumaczy, do kogo skierowane są zajęcia z udziałem zwierząt oraz krótko charakteryzuje podstawowe rodzaje tych zajęć, w zależności od gatunku zwierzęcia wykorzystywanego do wspomagania leczenia oraz rehabilitacji. Najwięcej uwagi poświęca dogoterapii, wyjaśniając związane z nią znaczenia terminów, a także zwracając uwagę na historyczne i współczesne aspekty tej formy terapii.

Paszkiewicz zwraca ponadto uwagę na podział kynoterapii na AAA (zajęcia z udziałem zwierząt), AAT (terapia z udziałem zwierząt) oraz AAE (zajęcia wspierające edukację dziecka). Wymienia także skazania i przeciwwskazania do dogoterapii oraz cele ogólne i szczegółowe terapii z udziałem zwierząt. Wskazuje ponadto ścieżkę, jaką powinna przebyć każda osoba, myśląca poważnie o pracy terapeutycznej z wykorzystaniem specyficznych cech psa. Wyjaśnia też dokładnie, jak powinien wyglądać dobór psa terapeutycznego (wybór rasy, hodowli, szczenięcia) oraz jak wygląda szkolenie psa na terapeutę.

To nie wszystkie zagadnienia poruszone w książce „Dogoterapia w pigułce”, choć wśród tych omówionych przez Paszkiewicz brakuje mi przykładowych scenariuszy zajęć czy studiów przypadku. Mając jednak na względzie fakt, że jest to wiedza „w pigułce” pozostaje mieć nadzieję, że autorka pokusi się w przyszłości o szerszą publikację, bowiem takich na rynku zdecydowanie brakuje.