Kleszcz

Warto przeczytać

„Kleszcz” jest przestrogą przed tym, do czego mogą prowadzić wynaturzenia władzy, przestrogą przed śmiercią demokracji i państwa swobody myśli i wypowiedzi. „Kleszcz” jest ostrzeżeniem przed państwem totalitarnym. Książka jest opowieścią o mrokach ludzkiej duszy, dodajmy duszy chorej. To także, może nieco uproszczony, obraz tego, jak bardzo władza może deprawować słabe psychicznie jednostki. Władza, tu autor nie odkrywa niczego nowego, deprawuje od zawsze. Tak było wówczas, gdy Józef Zybertowicz, jako dziecko został potrącony przez samochód należący do SB i wówczas, gdy bohater „Kleszcza” zetknął się z podłością i bezwzględnością Służby Bezpieczeństwa zmuszającej go do współpracy i donoszenia na kolegów.

Rewelacyjna

„Kleszcz”, to także opowieść o pożądaniu władzy, toczącym Mirosława Warszawskiego. Pożądaniu tak silnym, że można dla niego posłać ludzi na śmierć. Także i własnego brata. Wątek braci Warszawskich, jaki przewija się przez karty „Kleszcza” wywołuje w czytelniku dość oczywiste skojarzenia z sytuacją polityczną w Polsce w okresie, kiedy powstawał „Kleszcz” (wiosna/lato 2015r). Oczywistość tych skojarzeń można uznać za drobną niedoskonałość tej, w sumie mocno zajmującej, powieści.
„Kleszcz” to książka, która zdecydowanie zasługuje na to, by ją przeczytać.

Krwiopijca

Tak kleszcz to krwiopijca, taki miniaturowy wampir i ilu znamy ludzi o takim charakterze że moglibyśmy ich nazwać emocjonalnymi, ekonomicznymi wampirami. Wydaje się że tytuł dobrze opisuje charakter człowieka zajmującego się polityką. Polityk to zajęcie haniebne co widać w tej powieści. Władza to choroba odbierania ludziom wolności.