Wspomnienia zielonogórskich rodzin kolejarskich

Książka o Zielonej Górze, mieście na północnym krańcu Dolnego Śląska, o jej tradycjach zawodowych, zabytkach i o współczesnych mieszkańcach, o kolejarzach węzła Zielona Góra/Czerwieńsk. O tym jak kolejarze węzła Zielona Góra, zielonogórzanie, odbudowywali kolej i samo miasto po wojnie, jak na trwałe weszli do kultury miasta (drugiego co do wielkości miasta na Dolnym Śląsku).

Akcja zbeletryzowanego przewodnika rozgrywa się w miejscach, które są i żyją na co dzień z mieszkańcami Zielonej Góry. Bohaterowie opowieści przenoszą nas m. in. do „Retro:, „Szwejka”, „Wareckiej”, dawnego „Blues Express” czy „Borgii”, z którymi wielu z Was ma własne wspomnienia. W warstwie literackiej drugoplanowymi bohaterami są znane nam wszystkim postacie publiczne B. Gruszki, J. Wnorowskiego, T. Czyżniewskiego czy legendarnych kolejarzy jak. M. Wygoda. Poszczególne gawędy są ilustrowane bogatą kolekcją zdjęć z życia zielonogórzan.

Książka ma też pełnić rolę takiego przewodnika po Zielonej Górze, zachęcić do spacerów po mieście w poszukiwaniu opisywanych w niej, współcześnie wykorzystywanych inaczej, ale dawniej kolejowych budynków.

Cały materiał dokumentalny przedstawiono w postaci beletrystycznej, opowieści literackiej z żywą i wciągającą akcją

Zielona Góra oczami Mieczysława J. Bonisławskiego – miasta w którym byś może nie raz byliście, ale jakiego nie znacie, jakiego przenigdy byście się nie spodziewali.

Gawędy o tym,:

- skąd się wzięła Zielona Góra na waszym szlaku,

- gdzie w Zielonej Górze szukać ziemi obiecanej,

- że u ordynansa Szwejka nadal wszystko po staremu,

- gdzie znaleźć zielonogórski „kościół pokoju” i że to wcale nie jest żart,

- że domy, z których korzystali kolejarze są wszędzie i tylko nie dostrzegamy ich piękna,

- jak kolej pomagała nauczyć matematyki i innych ważnych dla chłopców rzeczy,

- że Dorze jest czasem nie igrać z duchami przeszłości, - że jeździły tu pociągi i konie, dzięki którym było co kupić w sklepie,

- że za dobrą pracę się nagradza, a ci co tylko burzą, będą potępieni,

- że los nam zwraca to , czym obdarzamy innych,

- czy Amicus Plato, sed magis amica Veritas? (Platon jest moim przyjacielem, ale prawda jest lepszym przyjacielem?)